дрвен (прид.) - скала (имн.)

Овдека, во горниве одаи, а во склад со своето сфаќање на спахиското достоинство, агите, одлачени од семејствата со тесни, речиси вертикални дрвени скали, во мир и тишина го благуваа својот живот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа е типично старовремска германска куќа, со тесни и мали прозорци, дрвени скали, ли се извишуваат стрмно, на високо; со чардаци кои, додека одиш, скрцкаат; со големи одаи, приемни, спални и многу други простории.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Бојана летна по дрвените скали и извика: - Аман, докторе, спасувај!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Од четвртиот кат има тесни дрвени скали кои водат до таванскиот дел.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Еден ден неможејќи да го слуша плачењето на татка си, зеде ракија кришум од мајка си, ја потпре дрвената скала на ѕидот од куќата однадвор и се искачи до прозорецот и му го протна шишето низ решетките што ги ставија на прозорецот за да не може да излезе од собата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Влезниот ходник не беше послан туку беше гола земја врз којашто право кон катот се креваа дрвените скали со подјадени скалила.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Александар промрмори едно збунето „благодарам“ и почна да се качува по дрвените скали кои почнаа да испуштаат ужасни крици.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сонот го следеше својот тек: и во него први беа скалите, дрвените скали на старата куќа по кои се качува, па кујната со маса наместена како за ручек со шарен извезен чаршав, соларник на сред и четири чинии околу, потоа надесно, кон собата во која спиев со Мајка, таму, веднаш таа-лежи на креветот, до половина покриена со јамболија под која ја насетувам мекоста на крупното тело.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Во тремот беа и дрвените скали по кои се одеше во горниот дел од плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Безволно се качував по дрвените скали, жолти и разјадени од жива сода.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
НОЌ Краста и Тики се искачуваат по дрвени скали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
ЕНТ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Куќата целата во темнозеленикава патина, отворена со чардакот спрема реката, со дрвени скали и опкови околу стреата, па светлината од југозападот и гласот на реката создаваа една таинствена атмосфера која во мене се претвораше во едно мило спокојство.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На горниот крај од урлишчето - кафенето и берберницата, а зад кафенето малечка куќа на кат со дрвени скали однадвор што водеа на катот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Од надворешната страна, од земјата до чардакот, имаше дрвени скали од коишто три скалила беа веќе одамна иструлени и висеа обесени под скалата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Чанга чекореше тешко и цврсто. Кога ќе го слушневме крцкањето на дрвените скали и на басамаците што водеа до татковата соба, ние знаевме оти доаѓа Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Куртиш ага слегуваше по дрвените скали. О, како да го гледам сега! А каков човек беше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)