Поетите се сочувани сенки на планините, слободен од на молскавица по древните патишта на ноќта, ослободена светлина на реките, недоречен шепот на испустените градови, или загубена илузија на верниците кои сè уште чекаат да се родат.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)