На едно јако дрво, префрлено од едната греда на другата е наврена алка од дебел синџир, со две куки на долниот крај за кои се обесуваат котлите за топлење вода. Тој синџир е „верушките“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ниеден од нас двајцата нема дури ни да знае дали оној другиот е жив или мртов.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кучето се врзува со синџир само од две причини: едната е да не каса, а другата е да не избега.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ние в куќи, во семејството, уште многу рано, рано во животот, постојано слушавме дека Сталин, само тој и никој друг е виновникот за сите наши несреќи.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Другата е неумеењето, будалаштилакот. Да знаеш, ама да не ти текнува.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Чиниш некој друг е со кого Марко првпат се сретнува.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
На една страна е она што го дави човекот, на другата е збран револтот на совеста.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Навистина, тој е затвореник и токму поради тоа можеби е огорчен, а оној другион е слободен, но му е тешко и нему.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Прво гледај да не се повредиш, другото е лесно...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
22. СТАПОТ ИМА ДВА КРАЈА - едниот крај е сѐ туку на лош човек в рака, а другиот е врз грбот на добриот.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Друг е персоналот, други се питомците. - Да, само зградава е иста и на исто здива. - Реновирана е.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Инаку, личеше на дежурна чекална на автобуска станица, во која на едниот крај се издаваат патни билети додека на другиот е излезот кон перонот, а се затвораше само кога се метеше.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Другата е искитена и подредна со поинакви и попривлечни работи што при прво влегување збунуваат и занесуваат: ѕидовите, масичките, прозорците и ќошињата се искитени со сликички од секаква големина и изработка: чоколади, од весници и списанија, божиќни и велигденски ангелчиња и светци промешани заедно со татко му на Колчо кога бил војник, со брат му на Танаса, со мајка му на Васе кога била невеста, со татко му на Колета кога го закопувале и, најпосле, со дедо ми - кога на некоја веселба во рацете стиска кренато буре.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Кога едната е на прсти, другата е на пети.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Кога едната е напред, другата е позади.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
- Еда, најдов само две, еда згодни буки, ба му ја, вели Давиде Недолетниот, ама едното е, еда, многу на сонце, вели, а другото е многу в осој, еда, под сенка, да му’бам мајката.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Популарната култура наводно претставува најголема закана за општеството; меѓу другото е наводно виновна за тоа што младината сѐ помалку чита и станува сѐ поглупава.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Неговите судови се, разбирливо, честопати нагласено претерани и еднострани (прашање е дали младината навистина така сама од себе разбира дека составен дел на културните пораки се и претерувањето и шокантноста), а и покрај тоа бројните податоци што ги наведува се мошне важни за расправата за ефектите на популарната култура: “Според податоците на ревијата American Demograph- ics, помладите возрасни се полиберални од своите родители - вклучувајќи ги и припадниците на бејби-боом генерацијата, од којашто произлегува поголемиот дел од денешните новинари на централните медии.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)