Тој се согласи и со овие зборови и во душата почувствува горчина кога некој друг рече дека меѓународната заедница покажала максимална толеранција за Албанците и тоа им дало право да мислат дека можат да прават што сакаат.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сега лежел на десетина чекори од нив, без свој човек над глава, вдовец но со три снаи и десетина внучиња, сам, под дрипава гуња, мудро насмевнат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не слушна дека и него и неа ги затвориле?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ристо мој и уште некои други рекоа: - Ако оваа држава е држава на сите и ако сите се рамни, тогаш нека ги казни арамиите и сите што пљачкосуваат.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Жените се загледуваат во него, а тој стои молчалив, со стегнато грло, нем.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Секој ден и јас трчам зад камионите, ги прашувам ранетите деца и чупи да не слушнаа за Ристо мој... чекам книга од него, ама нема...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Многу ме интересираше зошто најмалата клацкалка не беше сменета, па го прашав чичкото.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
„А железово нема да го фарбаме?“ а другиот рече, „Е, сега, сите ако ги фарбаме до никаде нема да стигнеме“.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
По куса тишина, другиот рече: – Подготвен сум да го поминам со тебе, дури и да треба да одиме многу години.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Започнаа да зборуваат на латински; потем, на германски.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)