Одиме пак низ ходниците, а нозете уште ми се тресат. Една од друга ми бегаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И Методија и другите ми потврдија дека кога бил во прашање Борко, Симон повеќе молчел отколку што зборувал.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Не ми стигна да си го измијам ниту едниот бут, така што другиот ми остана недоизмиен…“ А газлеста и месеста беше, уф!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Едната нога ја испружив понапред заради стабилност, другата ми беше свиткана во коленото. На тоа место фустанот се слизнуваше надолу.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Кога ќе ми текне дека на свадбата на другата ми сестра го поканив Американецот, а наместо него дојде Холанѓанецот.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Не можеме да излеземе прочистени од загушливите и замаглени секојдневија и повторно во период од неколку неброени часови како неминовна нужност ќе ги заменам улогите, затоа што играта со сопствените чувства и мисли, а не ретко со другите ми причинуваше задоволство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)