друг (прид.) - ајван (имн.)

Си видел ли некое говедо, коњ, магаре или друг ајван да пие? Само човек пие.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Само човекот може да се смее и весели.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Си видел говедо, коњ, магаре или некој друг ајван да се насмее?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
кога ќе испуштаат душа - кожата им продолжува и понатаму да им поигрува, да се тресе, како под неа да јураат ситни бубачиња со голема брзина; другите ајвани, пак, коњите, магарињата, маските, ждребињата: пред да паднат, да се стропачат на земјата, се тетерават à наваму à натаму како пијани, како бунило или треска да ги зафатило: одат па се повраќаат, тргнуваат кон една страна, кон друга, се завртуваат во круг, и како пред нив да се отвора голема бездна, ги опнуваат нозете во земјата, се потргнуваат газум-газум и паѓаат; кога ќе треснат на земјата, продолжуваат со главата да мавтаат на сите страни како да сакаат да скинат некој невидлив оглав со кој се врзани, и удираат со предните нозе, гребат по земјата и, чиниш, си копаат гроб или кинат нешто што ги сопина; испуштаат душа со подзината уста, со искривена муцка, со пуштен јазик, со очи смигнати или отворени и рогливо извртени; над нив се собираат сите птици, сите кучиња од селото; дрпаат и завиваат; луѓето ги слушаат, се ежават и ги колнат: главата да си ја изедете!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ТЕОДОС: Не, не можам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)