- „Еве, гледаш, ова ремче овде е од друга боја, од жолта кожа, еве и ова овде.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И едната и другата боја не се држеше јако за колцата и малку по малку боите фатија да се рушат и под нив фати да сјае нивната природна боја „словенска” со одблесок „македонски” од географската област во која се распределени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сѐ уште тапкаше во место кога повторно до нејзините уши допре уште еден, но со друга боја плачлив глас.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Што треба да ѝ значи она уште еден ‘лотос’ и тоа со друга боја?“, продолжи со читањето.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Прво, прво, не ќе биде толку црвена, ќе се јави друга боја. Ами, друга боја мора да се јави!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зошто пак се сместив во иста фотелја, само што има друга боја.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Виното не поднесува друга боја во близина, вели, мислиш дојден е на дегустација човекот. На предавање за виното.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тетка Перса, пред таа да се досели, ангажира молер да ја освежи куќата, дури ја праша случајно можеби сака некоја друга боја на ѕидовите а не бела, Не, ѝ рече Пелагија, те молам тетко Персо, не арчи се, за наска ова е рај наспроти црната дупка во која живееме.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Висините не се работи за допаѓање или недопаѓање (ви раскажував за дијаграмот што Шилингер го постави на својот Ѕид под таванот: сите табели, ориентални и западни, кои воопшто се користат, секоја во друга боја, се поставени наспроти една црна табела, таква каква би била да е физички основана во низата од аликвотни тонови), освен за музичарите кои се во тек; соочени со навиките, што да правиме?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Зеде предено во друга боја за да ги ишарам, се сеќавам, од некои стари, расплетени чорапи.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
И нормално – моторцангла, француски клуч и... Црна е гумичката. А ги има и други бои..
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)