Но соочени со сивата реалност ова е невозможно. Тука е контрастот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сите сетила се отворени за да ја впијат во себе магијата на страста, како патување низ некои други димензии, непознати и езотерични простори.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Како да се наоѓав во друга димензија каде сето тоа е толку неважно, би рекла состојба блиска на бестелесност и никакво чувство за материјалното постоење.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Навистина, правоаголникот во Tu m' им е соседен и на раката што покажува, како пародија на божјата рака на Микеланџеловата „Создавање на Адам” и на trompe lќoeil процепот кој верувам, е симбол за бесконечноста и четвртата димензија. (Бидејќи го покажува мрачниот простор зад платното, симболиката е многу силна: ако гледате во сликата како во светот што го создал уметникот, просторот зад него може да се смета за друг свет, друга димензија).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Некој ти зборува а ти не смееш да си дозволиш да го слушаш, мораш будно да следиш што се случува, затоа што секоја секунда е потенцијално опасна, затоа што животот и смртта добиваат сосема други димензии кога си вака безусловно врзан за друго човечко суштество, затоа што нема назад откако тоа еднаш ќе го почувствуваш.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Тие навлегуваат од една во друга димензија, вкрстено, така што ја формираат сега за сега четвртата димензија (1.материја, 2.простор, 2.време, 4.магнетизам). Значи, светов сега е четиридимензионален.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Овде е како во друга димензија, а јас сум младенче.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Кога ги отвори очите, сѐ уште заслепен од светлината на сонцето, за миг му се причини како да се нашол во некое друго време, во некоја друга димензија, и како пред себе да се гледа себеси, само по некои триесетина години.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Просенија последен пат некаде угоре, тоа дека беа над него го сети само по болката во преоптегнатиот врат, прошарија низ белината, која што немаше никакви други димензии освен таа вртоглава длабочина на матежот, која стануваше уште побездона од тоа, што имаше нешто во што можеше да биде впиен заталканиот поглед таму, под паднатото небо, кое не се разликуваше по ништо од наврнатата земја, се мернаа уште некој пат, а потоа врнежот се заклопи за нив и бесповратно ги скри.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За мене постоеја други димензии.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Доника, нашата баба од која Татјана ја наследи бојата на очите и уште некои црти на лицето кои кога порасна добија друга димензија, беше најхрабрата жена во семејството на Кривошееви.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Како секогаш да беше лута.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Неговата друга димензија, онаа што се крие во зборот кажан за него, откако ќе се додаде на неговата слика на материјалното постоење, го прави вистински жив, духовно богат, способен да се противстави на минливоста која постојано му се заканува на неговиот навидум цврст материјал...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
И така дојде повторно, на друг начин и во други димензии времето на козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Излегоа сосема други димензии, според едни имаше една висина, според други - друга, некои трети пак го кажуваа тоа во сонот што мереле; беше неверојатно, ужасно, сѐ се претумба.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но, постои и другата можност – сето време да постои ‘некаде’ во вечна сегашност, во некоја друга димензија; постои таа можност во паралелно и синхроно пулсирање да постојат сите времиња, сѐ што било, и таму, во таа друга димензија, да се ‘преселува’ сѐ што сега е, и сето она што некогаш ќе биде; и само таму, и само така, при средбата на сите временски слоеви и сите егзистенции, сѐ ќе ја сознае сопствената смисла, онаа што ни е неодгатлива во ова минливо постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таму, каде што никогаш нема да пропадне она што еднаш веќе пропаднало, а сѐ пропаднало веќе еднаш, таму каде што сѐ е зачувано и заштитено во вечноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
5. Игра, грешка
Ох, занесна Игро на метафизиката!
Ти која си створителка на
другата димензија
прибежиште на уметноста !
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)