„Си се поврзал со некои луѓе од Канада и си сакал оваа куќа и други куќи и земја во Маказар да продадеш.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кажав да се копа близу до куќата моја, малку погоре, на едно слободно место, а и широчко и не далеку од другите куќи.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И местото на Одборот ќе треба да се префрли во друга куќа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Да му предложеше таа мома од секоја друга куќа можеше да поверува дека нема да му откажат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И по други куќи богатски се приготвувало за строеви и свадби, но како што приготвуваа Попставревци за стројот - тоа не се ни видело, ни чуло дотогаш во овој прочуен по салтанати град.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Со денови, со ноќи, откако извишија ѕидовите, Откако во правта околу нив, под нив Се препознаваше белиот малтер Измешан од сонце, од воздух, од дожд, Мајсторот дигаше, ги потпираше, ги врзуваше Греда по греда, штица по штица, Коваше брут до брут, клин до клин, Сѐ дури не се покажа костурот на покривот Сѐ дури не дојдоа сите да ја даруваат куќата, Сѐ дури не извиши таа повисоко од сите други куќи Од каде можеше убаво да се види месечината Како влегува низ отворениот прозорец И лази под постелата на заспаното детенце во старата куќарка.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
А со километри угорно по реката и со километри низводно, нема други куќи.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Таа проклета ноќ баба ѝ ја зела да спие кај неа, бидејќи тогаш сама живеела во друга куќа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
На куќата - во - себе како да си отворил девет џама низ нив да и влегуваат другите куќи, парче небо, една црква со осум кубиња и со еден крст, две трепетлики, една остарена слива, еден орев што сам си го засадил, неколку џунџулиња од градината, со нив неколку полжавчиња, три-четири пеперуги, две кошници пчели и осум осилници со оси, стршлен некој и една полна месечина од која ќе се плашиш и ќе стреперуваш, зашто преку џамот и преку очите, таа влегува во тебе, заедно со едно море кое ќе ти бранува во мислата и ќе те обеспокојува и ќе те полудува.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Добро, доста е.“ И пак не ме погледна. „Ноќва спиј во друга куќа и не доаѓај кај нас.Никогаш.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Не е за мене?“ викнав. „Зошто - слеп ли сум, сакат?“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Наплати ги трите!“ е реченица од сопруг кој ја љуби жената своја, ама и некоја друга едновремено и паралелно, а таа, во моментот кога ѝ ги подавам ќесите веќе му простува, а не му била ни лута, и таа во некоја друга куќа е втора.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Богдан најде работа на друга куќа, но и понатаму продолжија да се состануваат со Стела кришум.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Во други куќи крај Езерото се правеше тикуш, ама со друго име, обично го викаа пита со пиле...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ние мораме да ја разјасниме мистеријата, на оваа пита над питите не ѝ е дадено случајно името тикуш! рече замислено Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Невестата – ќерката – да плаче што ја остава родителската куќа, мајката што си го дава чедото на друга куќа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Бидејќи Градешница не даде отпор, а требаше и орадијата од кадијата да се засолни некаде, тој го ограби селото, но не запали ниедна друга куќа, освен на водачите Петре, Митре и Ристе Најде.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во куќата крај брегот на Езерото, под Италијанците, живеевме ние, со вас, а во другата куќа, под Грците, беше баба ви, со вашиот чичко и неговото семејство, со нив беа и вашите тетки.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Чекаше еден ден да го стори големиот чекор, да се одвои со своето семејство, во друга куќа, во ветената куќа крај Езерото, но требаше да мине доволно време.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Татко, со своето семејство, во куќата крај Езерото, а помладиот брат, сѐ уште неженет, остана да живее со мајка им и со сестрите во другата куќа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Во жалбата наведе дека вештото лице кое изврши увид, дава свое мислење само околу тоа колку е оштетена куќата а не и кои се причините што довеле до оштетување на куќата; дека вештото лице самото наведува дека не е стручњак по ова прашање; па спрема тоа, треба стручно лице да даде свое мислење за причините што довеле до пукање на куќата, зашто има и други куќи во селото што се на иста или приближна оддалеченост од каменоломот, а не се оштетени; што се однесува до сведоците: тие тврдат дека пред употребата на експлозивот, куќата не била напукната, но не можат да тврдат дека тие пукнатини настанале токму од експлозиите или од нешто друго.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Влегувам во нечија друга куќа, во некое друго јулско претпладне.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Туку, гледај да украдеме нешто од други куќи, или да уловиме по некој глушец.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Правена е по план, донесен од Германија, каде што тако му работеше како слаткар: куќата е со висок стрмен покрив кој не држи снег, и на кој, на сите четири страни, има тавански прозорчиња што го осветлуваат просторот под покривот; на сите четири ѕида од куќата: и на долниот и нагорниот кат, има мали дрвени балкончиња и тесни врати кои излегуваат на нив; над нив има гипсени украси: развлечени триаголници што се испакнуваат од фасадата; по рабовите на куќата, исто така, се спуштаат гипсени бордури; куќата е обградена со зеленило што ја прави уште поубава; пред куќата нема градина како пред многу други куќи, туку е посеана ниска трева која како зелено кадифе го покрива сиот простор; низ тревата постојано се разлева една браздичка со вода и ѝ дава свежина и силно, блескаво, зеленило; пред куќата, под лозницата што е разгранета на дрвени потпирачи, се белее гроб направен од мермер; околу него цвеќиња и масичка и столчиња направени од преполовени костенови стеблаци; оградата на дворот е од мазни дабови плотици со куси врвови исшилени како запци од шара.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И сакам да станам и да тргнам пеш преку свет, преку ридови и долини, да стигнам во друго место, да спијам во друга куќа, со друти луѓе.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Немаа постојано живеалиште, туку на два, на три дена спиеја и се хранеа во друга куќа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Додека во другите куќи преку лето беше врваленка од луѓе, тие двајца беа сами.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Ноќта бргу падна, сијалиците го заменија сонцето во одајките и додека вечераа во кујната, со нурнат поглед во чинијата со манџа Пелагија го откри Егеецот Димостен, Влав од селата на Кожув Планина, човекот со дрвената нога, со убавото лице, со благиот глас, со косата што паѓа врз очите, рече додека тој се биел против фашистите со партизаните, го запалиле неговото село, со другите куќи изгорела и неговата куќа, ама во неговата куќа била неговата жена и деца и оти далеку во други планини со бојови зафатен за несреќата дознава дури кога и тој останал без една нога а се лекувал тука близу Скопје, во партизанската болница Катланово.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
А со километри угорно по реката и со километри низводно, нема други куќи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)