Дури тогаш на оној негов предедо со довикување му се јавиле двајцата други ловци од селото, што стоеле за сето време тука, меѓу дрвјата, дојдени од другата страна, подлагани од оној лелек, а само малку подоцна од него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Та покусата нога на оној и не се познавала толку многу, била само белег, по кој сите други ловци од селото во тоа одамнешно време можеле да ги распознаваат неговите стапалки во снегот додека излегувале во утрините од селото и да знаат дека тука, пред нив, порано од нив, поминал тој - па човече, ене ја онаа негова патрива нога.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)