Се тргнав понастрана, седнав на подгниениот трупец и загледан во паролата, по подолг молк, гласно се запрашав: колку ли уште вакви и други пароли ги красеа овие грозни ѕидови и на бој ги повикуваа обездомените?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)