Мајката и ќерката не беа останати без влага од чичето, ама бидејќи умни кучките, сфатија дека треба да бараат друг спонзор додека е време зашто парата е како водата, и така тие пак тргнаа по пазарите, сега и до Костур, да најдат маж за мајката, татко за ќерката и домаќин за куќата.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Никакви други спонзори немавме (не ги ни баравме), што значи дека не потрошивме ни еден македонски порески денар, на што сме горди, а она малку пари од продажбата се исто така скоро безначајни, на што баш и не сме горди, но тоа е.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)