Немало толку да се труди ако не се плашел дека упорноста на Родна и неразумната неумереност на Рајна може да ги изведат на виделина и неговите други траги.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Рајна била многу јасна кога пред Родна укажала и на некое свое право (а не само желба) да учествува во задоволствата што Генералот ги растурал лево- десно околу себе!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не поминав ни петстотини метра кога гледам и една друга трага се плетка со трагата на зајачето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Најпосле подзастана и покажа со прстот кон една трага во меката земја што беше сочуваната од други траги.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)