Ама ми се чинит овој школо од ефенди Трајчета? — и се обрна кон него да го посочи на другите за пофалбен пример.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Некои лежеа за борч по деведесет дена најмногу, други за ќотек, трети за кражба, четврти за убиства.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сакаме ли уште еднаш да не ѝ послужиме на Турција и пак да не ги направиме криви другите за нашите грешки?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Едните се за вооружено ослободување на Македонија и изгонување на пропагандите, а другите за мирно разрешување на македонското прашање преку преговори со Турција и со големите сили”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој коренен преврат, ако станува постепено во текот на цели векови не е опасен, зашто едни делови од него се однесуваат за едни поколенија, други за други поколенија, така што едни делови преминуваат по наследство, како народно наследство, и само некои се нови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Над реката Вах во Пјештани има два моста, едниот е за сообраќај а другиот за пешаци, оној што води кон вратите на Купелниот Остров, во Пјештанските бањи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Да продолжиме да патуваме низ животот, да го исчистиме минатото од нечистотијата односно да го разбереме, да си простиме себе си и на другите за недостатоците, мааните, несовршеностите, да си створиме мир, конкордија, согласност, урамнотеженост и да дозволиме да бидеме водени од страна на големата сила што се наоѓа во нас, поголема од секоја надворешност, поголема од нас самите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Да научиме да гледаме, слушаме, мирисаме, да ги вкусиме најмиризливите зачини на животот, да бидеме шармантни, харизматични, лесни како воздухот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Живи не се давајте! – викаше пукајќи пред него, а во воздухот одѕвонуваше гласот на Никола, како двоен повик: еден на јуриш за дофат на слободата, а друг за скок кон смртта но храбар, бестрашен скок, скок кој носи слава.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Како да сакаше да се одмаздува на другите за својата несреќа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
„...Пандо, како што ти кажав, до војната беше кмет во селото, ама пошто после времињата се избуричкаа друг за кмет не се изгласа, остана на Панда нам на брезничани да ни биде кмет сѐ до доаѓањето на партизаните.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
За некои, се вели дека имаат нос за политика, други за трка со коњи, за фрлање камен од рамото, за многу пари, за дупки во законот, за преродба...
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Новата власт започна и со реквизиција, собираше месо, жито, маст, сирење; постави нов кмет и донесе нови мрежи за ловење риби и им ги раздели на рибарите да фаќаат што повеќе риба; власта ги пречекуваше рибарите и уловената риба ја делеше на два дела: еден за рибарите, друг за власта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И Пенчо се смири пуштајќи ја да го држи со едната рака за мишката а со другата за црвената искрпена кошула.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Живиот за живиот немал почит, исламскиот полумесец стоел високо над крстот како гола сабја со крвави рабови, крстот бил натопен со отров.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со првата ноќ пак како во почетокот на патувањето се собирале околу огнови, не како некогаш - да раскажуваат доверливо што било во минатото, со што сакале да ги сокријат грижите за утрешнината, не, не, туку да се отворат загрижени еден пред друг за иднината.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Чана беше среќна што Митра не ја опсипа со прашања па така и си легнаа, се стиснаа една во друга за секоја на свој начин да го повикува кадрото на Пелагија пред себе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
За миг на осудениците им ги распараа алиштата со јатаганите, ги соблекоа и ги грабнаа по двајца јаки сејмени и дренкокош – едниот за глава другиот за нозе ги качија и ги бапнаа врз разгорениот оган.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Некои го сметаа за чудак, други за чукнат, а трети го сметаа за непресметлив и бегаа од него.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Во неа беа нацртани квадратчиња, стрелки, бројки и многу други за Трајчета непознати знаци.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Еден учи за инженер, друг за лекар.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)