И, додека едната баба го читала Мопасан, другата воопшто не читала; не дека немала време, ами затоа што била неписмена, не по своја вина (немало кој да ги пасе говедата).
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Елиот, на други воопшто не им е јасно каква врска има тоа со Микеланѓело, некои други други по пицериите тврдат дека Микеланѓело јадел пица со многу, ептен многу оригано.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Некои се фалат дека го читале Томас С.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Додека пак, повторувањето десет пати на истата приказна, произлегува од чувството на преголема скромност: ова е однесување како другите воопшто да нѐ не слушале, што не е ни секогаш така. (276) Она што бива уништено уште побрзо од озонскиот слој, е суптилниот слој на иронија којшто нѐ штити од зрачењата на глупоста.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)