Не знам дали ме изневери со друга додека бевме заедно, но затоа знам дека ги изневери сите можни вредности кои одеа паралелно со љубовта.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Пошто од селаните билките, печурките и боровинките ги откупуваа селските задруги, на Сврделот не му беше тешко работите да ги нареди така што стоката тие да не ја дават на некој друг додека прво не се допрашаат од него дали тој сака да ја земе или не.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Светот дефиниран само преку приватната сопственост неопходно исклучува какво било постоење на јавна сфера која би била инклузивна и широко репрезентативна на разноликоста на различните јавности.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Не си ли ти истиот оној кој се заколна, а ги заколна и другите, да умираат еден за друг додека не изгрее сонцето на слободата над оваа ропска земја?!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Јавниот простор е простор каде поединците ги гледаат и се видени од другите додека се занимаваат со јавните работи и затоа е неопходен предуслов за „јавна слобода“ (Хана Арент).
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Еднаш дојде заедно со другите додека се копаше бунарот, но во таа збрка, при таа занесеност во работата, не дојде до некој разговор.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Музиката одеше доволно тивко за да не мора да се дерат еден на друг додека разговараат со Дарко, а сепак доволно гласно за друштвото до нив да не може да го наслушнува нивниот разговор.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Од еден на друг додека сите не ги истреби. Така и семејството на тоа Дракчета.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)