Ни за миг, дури и во судбоносно време на измамени луѓе, призраци со крв по чие истекување ќе остане кожурец на ненужно вчерашно суштество, воени кулки и смешни караѓози на таргедијата, омрззта чиниш не ќе стивне. некакви невидливи инсекти ретки и оловни, летаат над нив од две страни и создаваат уште поголема душевна бркотница.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)