Една солза падни, друга завири се, стокми се и истркалај се на земја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Си ги бришат лицата од едни солзи и прават место за други.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Една солза истркалај се, а друга тргни. „За тебе излегуваат и сонцето и ѕвездите, за твојата вита става на секој чекор се зборува.“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Една солза, па уште една по неа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Уште едни солзи не ти се исушиле, а веќе други ти дошле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Работи што се тркалаат сонцето, од пладне до полноќ; тинејџерки на ролерки на кеј лете; ти, во тревата, кога си весел; портокал испаднат од ќеса во гепек; Сизифовиот камен; количката на скалите во „Крстосувачот Потемкин“; нечија отсечена глава; клопчето на Аријадна; оревчиња на Бадник; капка пот помеѓу големи цицки; фудбалска топка во неуспешно бегство од зелениот терен; една солза, па уште една, па две-три; Големото тркало; годините, и ние со нив.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Она што беше важно беа односите помеѓу поединците и еден сосем бескорисен гест, едно гушкање, една солза, еден збор кажан на човек на умирање, можеше да содржи вредност во себе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)