Откако бил примен лично од Махмуд II и лично од него одликуван со орден, добил и три царски фермани: едниот да смее да носи оружје во секое време и пред секого, вториот да седи во Покраинскиот меџлис и да го заштитува народот од сета Мијачија и од сета Деборија, и третиот, кој бил издаден лично на негово барање, да смее да подигне џамија во Лубаново и црква во Лазарополе.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Толе ги имаше сите адути над Организацијата да се истакне како ослободител.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Од десет овци едната да е готова за четата кога ќе допадне во нивниот реон; сиромасите беа терани на стража во работните летни денови, кога можеа да заработат по некој и друг кутел житце, а потоа дојде и индивидуалното оданочување, според силите, пак да се купуваат пушки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
По пет години, младите луѓе се вратиле од студиите во Франција и по наредба на Султанот одат кај валијата да им најде работа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Решил султанот да го модернизира царството и од секој вилает да прати по пет млади луѓе во Франција на студии: еден да стане еким (лекар), еден писар, еден професор, еден судија и еден ајвандоктор.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Неприлично е, велам, едни да умираат, а други да јадат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А некогаш си мислев за да се најдат двајца, доволно е само едниот да бара.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Можеш еден да стрелаш, не можеш сите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш така идело: ќе почнеш со едно да се смееш, а после сѐ ти станува смешно. Целата околина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
– „Тие луѓе се штрковите наши што ни идат овде, браќа, им рекол; тамо во градот кај што бев има два извора: во едниот да се искапеш ќе се сториш штрк, а во другиот да се искапеш, да се сториш човек.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)