Не верувам, се чини, Сентерлевиот беше единствен таков рид.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Но таа веруваше дека во книгите, можеби токму во тие книги, се крие нешто посвето, посудбинско за семејството, отколку во единствениот таков апарат за јуфки во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Жива зараза, се шири со брзина на светлината. Се пренесува преку магнетни бранови. Единствен таков случај.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)