единствен (прид.) - вистина (имн.)

Времето нѐ посипува секој час со својата прав и тоа е единствената вистина што ја признавам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А истиот тој разум отворено ми шепотеше дека љубовта може да попричека.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби зборовите на олеснувачите (уште еден патетичен збор во оваа патетична ситуација!) дека нема алтернатива на политичкиот договор се единствената вистина среде овој лавиринт од лаги...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не се сеќавам на кој начин но бев успеал да се уверам себе си дека разумот е единствената вистина што може да не води низ опасните патеки на војната.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За жал, настаните во кои ќе распламтат огновите на личната болка, најбавно ги покрива пепелта на заборавот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)