Во длабочината на просторијата, под единствениот прозорец однадвор заштитен со метална мрежа, беа наредени три буриња одамна полиени со катран, а лево од нив се наоѓаше биро на чија површина беа оставени четири празни лименки од пиво и неколку папки од црвена мукава, подредени една врз друга.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Низ мојот, единствен прозорец навлегува шумот на Градот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се држевме за малите прсти додека се опивавме од виното од кристалните чаши, последниот за заеднички подарок на нејзините разведени родители, додека ги разурнуваме, анализиравме и повторно, со итра победничка насмевка, ги градевме нашите вродени и здобиени емотивни комплекси додека гледавме како ѕвездата на новиот филм ја шмукува мекоста на остригата, додека ги одморавме телата, а во очите, низ единствениот прозорец на студиото, неосетно ни заспиваше жолтата градска есен.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)