Може ли кон телото како дел од бескрајниот континуитет на тела воопшто да се врзе единствен субјект? ÂÂ За Спиноза индивидуалното тело е комплексно; го прават многубројни индивидуални тела.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Иако телото во нив сè почесто е фрагментирано и исчезнувачко (кадрирање на деталите, краткоста на кадрите), што го разбирам и како криза на можностите за визуелизација на телото, за да се репрезентира единствениот субјект.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Спортот, модата, боди билдингот, боди артот, танцовиот театар сведочат за една култура на визуелна егзалтација и тело.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во телото се инвестираат различни когнитивни, аксиолошки и терапевтски логики чиешто копостоење е слично на харлекинска наметка, шиени парчиња кожа на Франкенштајновиот монструм, или на производите на психопатот од „Silence of the Lambs“ и облеката на „Cat woman“ во Batman. ÂÂ Да му се вратиме на Спиноза.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)