Мислам дека тоа би било спротивно на логиката на нашите три епиграфи од “Фармацијата”, или барем на логиката на моето херменевтичко постапување спрема нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не е ли еден сиров, лого- и етноцентричен гест, да се пресврти ситуацијата и маргиналноста да се претвори во општо решение?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)