жалосен (прид.) - глас (имн.)

Силјан 'и слушал тие зборои од жената си и срцето му се корнеше од жал што му идеше; арно ама, каноно, што бил даен од треќата вечер, требало да го тргат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
– „Не ќе жалав толку, Боже, си велела со жалосен глас, за Силјана мој, ако беше умрел овде, барем гробнината ќе му ја знаев и свеќа ќе му палев, ами како да не жалам и да не плачам кога в море може да се удави одејќи на тој пусти аџилак.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Не ќе жалав толку, Боженце - си велела со жалосен глас - за Силјана мој ако беше умрел оовде, барем гробнината ќе му ја знаев и свеќа ќе му палев, ами како да не жалам и да не плачам коа в море може да се удаи одејќи на тој пусти аџилак.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)