И така писмата на Патрокле до жена му се жалосни и плачливи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
13. ПОАРНО ЧОВЕК ДА ПРОСИ, ОДОШТО ДА КРАДЕ - и просеше тој и крадеше, но арно му не е, кога наутро сонцето на небото ќе се здаде гледајќи го жалосен и жално му се смее...