Познат е и како жесток свидетел и противник на перонистичкиот режим и неговиот апсолутизам, за што има објавено и неколку документарно-мемоарски книги. Меѓу попознатите збирки раскази, му се следниве: Бестијариј (1951), Крајот на играта (1956) и Тајно оружје (1958).
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во автобиографскиот есеј За себе самиот (1958) спомнува два пресудни факта што го определиле да се занимава со книжевност.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)