Навистина никој не го кладе Јолета многу на умот, иако и за него беа стокмени и торба и плоча, божем за залажување, ама кога удри клепалото, се најдовме во вратата со него и како жива кокошка да репавме.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Мајка ми, додека еден по еден нè фаќаше и нè ставаше меѓу нозе за да ни ги мие главите, верувам, се чуствуваше како да кубе живи кокошки.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)