Буквално болен од љубов, стенкајќи одвнатре со секое нишање на возот и загрижен дека засекогаш сум оштетен, ѕиркав надвор во жолто-осветлените станици каде осамени мажи стоеја пред огромни реклами, слики на раскошни манекенки изобличени со графити - истите стари навреди и повици; ДА ТЕ ЕБАМ, ПУШИ МИ ГО.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во овој доцен час изгледаше како светот да им е предаден на мажи кои се без жена, мажи кои со понизна трпеливост чекаат нешто неодредено како што јас ги исчекував нашите средби.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сега тој води ДТП студио и има акции во кафуле за здрава храна).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ако немаат извор или бунар во тврдината, сигурни ми се како лисица во стапица – и почна да ја распрашува бабата, небаре загрижен дека може да ги стигне зло нејзините бунтовници. – Ами од каде чешмата што шупори во тврдината?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Маргина 37 167 Па, дали е загрижен дека можеби своите соништа од шеесеттите ги наметнува на нешто многу различно?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ги одбегнував нивните погледи за да не го видат сожалувањето во моите очи, моето сожалување кон нив затоа што јас тукушто бев со тебе, твојот мирис сѐ уште беше на моите дланки и толку голема иднина навидум беше на видик.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)