Андерсон скова еден успешен израз: „замислени заедници”, за да опише како националистичката литература со разни раскажувачки постапки создава една заедница на изминато и идно припадништво, пројоцирајќи ја смислата на заедничката историја и идната цел.* Во брилијантниот есеј под наслов Дисеминација.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)