Така заврши славната битка на зелената полјана!...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Минавме една зелена полјана, една нива од која беше собран родот, се провлековме низ една ограда, а потоа под сенките на некакви дрвја со пожолтени лисја, дојдовме до тополите.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Жолтата врвица, што сува понорничеше преку зелената полјана, сега беше широка како улица - макар што уште не беше направена како улица.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Минавме една зелена полјана, една нива од која беше собран родот, се провлековме низ една ограда, а потоа под сенките на некакви дрвја со пожолтени лисја, дојдовме до тополите.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И да викаат сето тоа време, додека играчите растрчуваа по зелената полјана, а тие чувствуваа како во нив расте едно задоволство, што успеале да избегаат од оној нивни прашлив свет, од влажните зелени ѕидови на своите собички и од сето друго, што ги гмечеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)