зелен (прид.) - сенка (имн.)

Лисјето на костените ѝ ги милуваат белите и светли влакненца додека како кралица поминува низ зелените сенки на лисјето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Еднаш татко му пак дојде со зелени сенки на слепоочниците.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ридовите се зелени сенките им се сини во проѕирната вода. Сонцето е црвено јадро со нимбус портоколов сред сини облаци.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Не знаев - врз моите зелени соништа со зелени луѓе и зелени сенки паѓаше зелена магла: беше погуста од сите магли на една треска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таго на тивките бои на копнежот Зелените сенки на врбите неосетно подвижни на тихата река на реката што лази на реката успиена се гушнуваат
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Можеби говорот на престарениот Симон Наконтик траел подолго отколку што Јаков Иконописец петпати ќе можел да се смири на јамката, и на слушателот му здодеало да завлегува во тајната на семоќната судбина па се свртел решен да го чисти патот од камења или, можеби, се разжалил над самиот себе и се расплакал или кажал и самиот нешто големо, умно, нешто што никогаш не било запишано во црковните книги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)