Ако среде чепкање во носот ги полази некоја зелена или златокрила мува веднаш ќе се обидат да ја плеснат по газ со обете раце како да го упатуваат својот единечен аплауз баш кога не му е време.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Затоа главата со пипала стануваше сина, зелена или црвена.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Татко, не мене, ами Борко го прегрна со едната рака и го прибра до себе и, слушнав, како тој да бил болен и одделен од дома, а не јас, го праша дали сака од зелените или од црвените бонбони.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Пред малку споменуваше некаква слобода, збор забранет кај нас со закон.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
А самобендисаните во Венеција не ги интересира, на пример, како се чуваат спомените на Вивалди, тие си мислат дека Ла Фениче е обновена од пожарот за да има каде навечер да си чепкаат во носовите и да си ги негуваат навиките од детството.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)