Секаде каде што има змиски отров, се чува и растение што го има противоторовот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во таа сенка се одгледуваше змиски отров, без граѓанството, самото општество, било кога да добие шанса да приготви антисерум за времето кога ќе треба да се браниме од отровот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Имаше црна коса и зелени очи - тоа е хармонијата на пеколот и змискиот отров а таков отров доброволно се пие до дно.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И лицето му беше како и мантилот: зелено и темно како змиски отров.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тие знаат против кого да се борат и реагираат брзо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)