зрел (прид.) - човек (имн.)

КОСТАДИН: {Се вмешува во разговорот).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ЗАФИР: (Му помага на Костадина).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И како секогаш во овие денови, ми се преплетуваат секакви чувства – и радосни, зошто веќе си зрел човек, со многу драг карактер, а во исто време и носталгичен.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)