Жената значи престанува да биде културално доминантен и прескриптивен модел за женската субјективност и наместо тоа се претвора во препознатливо општо место за анализа: како градба (де Лауретис), маскарада (Батлер), позитивна суштина (Иригаре) или идеолошка стапица (Витиг), да наведеме само неколку.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)