Но поаѓајќи, пак се навраќам на “Книгата на промени”: Хексаграмот на уметноста расправа за дејството на уметничкото дело како за светлост која свети на врвот од планината и до извесна граница ја пробива темнината со која е опкружена.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сликата сепак не може никогаш да биде целосно реставрирана.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Нејзините глупости тој добро ги познаваше, а притоа треба да се подвлече дека дури и ги толерираше, се разбира, до извесна граница.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Уметноста не треба да пречекорува извесни граници.“
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Нели, дури ни магарето не поминува многу лесно преку синорот во туѓа мумуруска.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)