ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Светилниците на човештвото /Бодлер/ ги обединуваат и едниот и другиот „изворен гест“, успевајќи да се ослободат од едноставната детерминирачка принуда.)

Еден ист изворен гест на човештвото може да проистекне од ист импулс, да има мошне сличен ритам, па сепак во својот дуктус тој може да биде закочен и сопрен на сосема различни начини. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 196 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 197 КОНСТРУКТИВИЗМОТ НЕКОГАШ И СЕГА Уметноста на надоместувањето Во 17-иот век “анаморфозата” станува мода.

Прво: на кој начин на маниристите им се укажува апсолутното доколку е божество и дали овој таинствен хиероглиф, кога во маниризмот настапува “деформиран” или “конструиран” или дури “апстрактен”, во некоја изворна смисла е религиски легитимен или не е?

Ни во едно европско уметничко дело - освен во ремек-делата на Вергилиј, Шекспир, Калдерон, Рембрант и Гете (Фауст II) - не се поврзани толку “класични” и “маниристички” елементи како што е тоа случај со Божествената комедија.

Во овој преглед наведовме многу парови на проблемот класика/маниризам; овде накратко даваме неколку од нив: класика и маниризам = Arcimboldo1 fire 250 okno.mk структура-слика; машко-женско; логос-тајна; Идеја-природа; природ­но-вештачко; цело-испрекинато; субли­мирање-разоткривање; рамнотежа-лабилност; единство- расцепеност; интеграција-дезинтеграција; укрутување-расточување; карактер- личност; анимус-ани­ма;­форма-деформација; достоинство-слобода; поредок-побуна; круг-елипса; конвенција-артифициелност; теологија-магија; догматика-мистика; чистина-скриеност итн. итн.

Зарем тогаш највисокиот уметнички ранг не се постигнува во приближувањето на изворните гестови (иако не во невозможното соединување)?

Воедначувањето на овие изворни гестови изгледа невозможно.

Симптомите на оддалечување карактеристични се за програматските кланови.

Каква смисла би имало приближувањето на изворните гестови?

Друго: дали тие два изворни геста можат барем естетички да се “интегрираат”?