И каков избор имам пред смрта, да го кажам тоа што толку долго чекаше да излезе од мене.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Една насмевка ќе е доволна да ја разбудам нежноста во секое магливо утро, а нашите изгубени души ќе се пресретнат длабоко во ноќта во твојот и мојот сон и можеби таму искрено ќе се исплачеме и ќе си простиме...
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Мирната река на животот подготвена е за студените есенски ветрови.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Црна магла се издигнува над мојава изгубена душа понесена од дивиот порив на чувства и страсти што горат низ моиве вени.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Но, здивот на непознатото бара нова изгубена душа, сребрената месечина чека нов осамен патник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Од таа имперфектна слика воскресна изгубена душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Телово беше претесно за тој оган што изгоре се и се претвори во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Оваа ноќ по своето тело го чувствувам само ледениот здив на изгубените души.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Па тоа е душа растргната на сто делови, ситна сирота душа која тоне сѐ подлабоко и подлабоко во темниот лавиринт на очај и агонија.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)