излитен (прид.) - веленце (имн.)

Во дупката за џам може да се протне и ќумк за печка покрај половината стакло, а на отворот за врата сега засега староно и излитено веленце.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа се навали на веленцето што го стави како возглавница и ѝ се пристори дека е дома во глуво доба, крај своето огниште во кое сигурно сѐ уште тлеат жарчињата што ги покри со спуза; ѝ се пристори дека е во шарената гостинска одаја во која го распосла излитеното веленце и мисли на своите рожби и на челадта од рожбите свои кои израснаа на ова веленце.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)