Измешани чувства. Невидена радост и неверување дека тој ќе биде во мојот град, но и помалку горчина во душата.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Берењето на грашокот кај Рози побудуваше измешани чувства на задоволство и тага - задоволство поради бербата на нешто што узреало, а тага поради престанокот, поради крајот на нештата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Стоеше пред својата капија со измешани чувства на надежта и неизвесноста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Почнав да тонам во маглите на некое измешано чувство од страв, несигурност, бессилие, вчудовиденост, немоќ.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)