Поодредено, најефективниот начин да се критикуваат тековните описи на одредени случаи на потиснување на слабите како “нужно зло” (политичкиот еквивалент на “занемарлива аномалија”) е да се објасни токму зошто тоа всушност не е нужно, објаснувајќи како една специфична институционална промена би го елиминирала.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)