Како и во поглед на сижето овие ставови се најекстремно манифестирани во неговата „вистинска” фаза.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кој како идеше, ги фрлаше дрвата на кармата, се тргаше на страна и мирно застануваше, чекајќи го интересниот настан. Така објави телалот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Инсистирањето за вистинско време не е толку воочливо кога се применува на субјект или сиже кое е доволно атрактивно само по себе да го одржува вниманието (документарно интересен настан), но кај Ворхол тоа е склопено со некои толку монотони, репетитивни сижеа (односно објекти, дејства) кога се во прашање концептуалните дела, што уште повеќе ја продлабочуваат нивната монотонија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Потоа Азра живо им раскажуваше за интересен настан во Нигериското село, а Лилица се жалеше на наездата комарци кои како никогаш до сега пустошеле во населбата Долно Лисиче.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)