Заземајќи иронична дистанција кон етичко-политичката вредност на сериозноста за која толку јако се држи Зонтаг, кампот му наметнува темелен политички предизвик на она што обично важи за политика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дури и практиките што навидум биле континуирани во текот на многуте години можеби се понестабилни отколку што изгледа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова, од своја страна, ги сменило природата, методите и целите на културното зајмување, присвојување и пренаменување.
Кога Тод Хејнс, некогашниот архитект на „новата квир-кинематографија“ од почетокот на 1990-тите, направи римејк на Милдред Пирс за ХБО во 2011 година, неговата бавноритмична, шестчасовна, релативно верна адаптација на романот од Џејмс М.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Идентификувањето на геј-мажите со славните глумици од класичните холивудски филмови на времето било понепосредно и поинтензивно, кога требало повеќе напор за да се постигне иронична дистанција од ликовите што ги глумеле.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иронијата со која сега ги гледаме филмовите со Џоан Крафорд, сигурно, е многу поинаква од иронијата со која геј-мажите го гледале Милдред Пирс во педесеттите и во шеесеттите, кога мелодрамата, општествените околности и родовите стилови не изгледале толку неверовито, па затоа и не толку емоционално туѓи колку што изгледаат денес (поради што ниту една универзализирачка, психоаналитички формулирана теорија за геј-гледателството не може да ги објасни геј-практиките на гледање и сите нивни особености).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)