Сега останува да се реши дали тоа неутрално колце стои осамотено со одделна боја од другите колца или има и други колца со истата боја или со поблиска до неа отколку од една страна со централното македонско наречје, од друга со источнобугарското наречје или со српскиот јазик кај Вук Караџиќ, ќе видиме оти сите македонски наречја се поблиски до централното македонско, а не до централните наречја на другите јужни Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од пакетот извади исти фармерки, во иста боја, иста марка.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Подобро се сеќаваше на ненормалните неспокојни околности од тоа време: на повремените тревоги поради воздушните напади и на криењето во ходниците на подземната железница, на купиштата урнатини на сите страни, на неразбирливите прогласи излепени по уличните агли, на бандите млади луѓе сите во кошули со иста боја, на огромните редици пред фурните, на повремените престрелки со автоматски пушки во далечината - над сѐ, на фактот дека никогаш немаше доволно храна.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога му се доближи, тој забележа дека десната рака ѝ е во јамка закачена околу вратот, што не се забележуваше од далеку затоа што беше во иста боја како и нејзината униформа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Чашите се високи, дебели, иста боја како потето и плитката стаклена посуда, со две прегради, во која сјајат лажички со гравирани дршки.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
На неколку пати испадна смешен препознавајќи се само заради тоа што многу девојки имаа иста боја на коса како онаа на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Тогаш, простете! Чудно, но толку многу личите една на друга. Имате дури и иста боја на гласот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Беше тоа истата боја и кројка како оној кога за првпат ја виде како се симнува од моторот на матурската забава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Иста насмевка, иста боја на косата, одот и уште некои сличности.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Брат му не ја издаде својата нестрпливост; печатите на неговото лице останаа исти и со иста боја. „Крвните врски не се никаква квалификација. Ни потсмевањето.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А јас седам и веќе го шмркам моето второ кафе, додека пепелникот се преполнил со пикавци со иста боја.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
На масата до нашата седнуваат двајца млади: таа во жолт костим и шешир во иста боја и сламена торба подврзана со шарена марама, а тој во спортски гакици, ама не во тон со неа!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Неговиот профил, делумно засолнат од дланките, териер и млада жена со боси стапала: и ми се чини дека тој таму, врамен во сликата, е сосем, сосем задоволен. Како комфорен воајер.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Некаде во средината е поставена дрвена маса, сиво-зелена, покриена со мушама во иста боја.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А сега, кога се навикна секој ден, секоја година, секој век, на истата рутина, на истата боја; одеднаш – прекршување.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Од бањата, кога се туширам, гледам низ прозорецот: и тука има маса и столови, но излупено бели, ’рѓосани, попрскани со капки од скорешниот дожд и со ливчиња, како домаќинката да не стигнала да ги смете по заминувањето на гостите.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Хорот: Секоја представа има свој крај но во крајот и почеток е знај особено кога е нај како во нашиот рај ...или можеби вака Истиот распоред, истата боја. св. Јован, облечен во својата избледена талкачка облека, влегува, носејќи црвен грамофон.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Едно попладне, враќајки се со Тамара од ручек, уште оддалеку ја препозна Атина како оди под рака со еден висок маж, елегантно облечен во кремасто одело и шешир на главата во истата боја.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Светло кафени тенки чевли на средно – висока потпетица и мала чанта во истата боја.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Не можеше оваа бунда да биде таа, старата, макар што имаше иста боја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)