Тажно, но човек се мири со фактот дека пинџурите не се ни од далеку исти, а манџите немаат ист вкус.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Не раскинавме некоја одредена ноќ, како што и не постоеше некоја одредена ноќ кога почнавме да излегуваме, но се сеќавам на една есенска ноќ кога претпоставив дека бевме при крај.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Исти бродвејски наслови во исти денови играат по различни градови на Америка, а сепак секоја постава и изведба им е совршено иста (како што е впрочем ист вкусот на "кентаки чикен" во Чикаго, Сиетл, Нешвил и Атланта).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Дури и кога не ја спомнувавме, таа беше присутна со своето давеничко тело - толку дебелкасто во споредба со твоето - и нејзините тажни гради со збрчканите брадавици и скиселено млеко - толку отпуштени во споредба со твоите кои сѐ уште распупуваа - со нејзиниот надуен стомак и срамна грмушка безбојна во блесокот на електричната светлина, со нејзината замрсена, глибава коса и надуреното, спокојно лице - толку безживотно во споредба со твоето - и бледата кожа, бела како молња, како блиц, белина што не може да се постигне на дневна светлина - колку почнав да го мразам тоа бледило, толку студено покрај цветот на твојата кожа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На образите ги почувствував нивните топли солзи. Како да беа од ист вкус, познат.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во тоа време, зимата, ако еден од нас порачаше скампи со лук, обајцата моравме да ги јадеме за подоцна усните да ни го имаат истиот вкус кога ќе се бакнувавме. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 185
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)