ист (прид.) - краиште (имн.)

Јас, Aehmenia, од Битола, се капам во свети реки, се молам во свети храмови, цел живот излегувам од едно и влегувам во друго ходочастие, штрпкам по некое стракче по камењарите - и тоа е сѐ.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но, само по некој ден откако стигнав во Света Екатерина егуменот ми фрли анатема, анатема, извика: од исти краишта сме толку убаво пееш, ми рече, а песна наша не ми запеа... Mneme На Славко Нинов Момче, монах во излитено расо, со плетенки врз рамениците седнат на брегот на Егеј под Света гора и наизуст преповторува: душата ми е пустина по која чекори Исус.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)