Таа претставуваше германски авион од последната војна, “Јункер 87” изработен во дрво, во природна величина и беше целосна репродукција на авионот со кој уметникот се урна во Крим за време на втората светска војна.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ако Симан се однесувал како да не ја познава волјата на уметникот да побегне од системот на уметноста, тоа го сторил само за уште подобро да ја открие претпоставената вредност на делото на Бојс и поуспешно да ја вклопи, преку каталог, во серијата на “класици на ХХ век”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но, се случува така што, разгледувано само за себе, ова дело целосно се вбројува во иста линија со Дишан и Флуксус (3) кои, конечно, со години спаѓале во аналите на денешната уметност. (1) “Joseph Beuys et les idées recues” art Press n 42, ноември 1980. (2) Joseph Beuys, “La Mort me tient en éveil” издание Arpap. (3) Зар Макиунас не изјави: “Погодоците на Флуксус се социјални, а не естетски?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Копи, пејст. Всушност холивудските филмови ја следеа истата линија.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
На подот на ателјето има тенка бела линија во иста линија со објективот на проекторот, а објективот на камерата мора да биде на таа бела линија.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Оваа камера не го снима платното и сликата на него, туку само некои бои на светлосниот спектар и заради тоа објективот на камерата и објективот на проекторот мораат да бидат во иста линија.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во овој филм го направив и најопасниот експеримент што некогаш сум го направил и кој никогаш повеќе нема да го повторам.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога малиот човек ползи под вртелешката во движење, тој навистина ползи под вртелешката во движење.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Се сврте да види каде се другите од неговата група – на десетина метри подолу, сè уште тешко се искачуваа кон него.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Чизмите му зализгуваа по снегот, редениците му ги притискаа градите како што туркаше со сила да се искачи и кога го направи последниот чекор до рамнината на иста линија со куќите, збивташе како локомотива.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Само што овие медитерански зовриени глави тоа го припишуваат на ашкенаскиот менталитет.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Колку тој човек во основа е невешт: не умее да се престрои иако знае дека продолжувањето по истата линијата ќе биде штетно и болно.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)