ист (прид.) - нешто (имн.)

Освен ако Valery, во продолжувањето на истиот текст, греши кога вели, „не ли би требало еден младич, љубопитен кон исти нешта, да биде прилично сличен, во крајна линија, на еден човек од ренесансата” (5), при што тој самиот, Valery, го презема ова камуфлирање, осмелувајќи се да се претстави со името на Leonardo и да се послужи со неговата личност, на ист начин како и Duchamp со името и личноста на Rose Selavy или George Welch, тргнувајќи од следните очекувања: „Не претставува ли неговата наивност онаква форма на релативна простодушност што е создадена во текот на четири векови откритија, на сметка на луѓето од тоа време?“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во тие денови, говорат само за исти нешта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Како може по сто пати истите нешта да ги зборува!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас пак не знам како не им здодеа на „Амбасадорите“ постојано да разговараат за исти нешта.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нам не можат секогаш да нѝ се допаѓаат исти нешта.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас ја местев масата, купував намирници...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој малечок брич, толку осетлив, беше уште едно патент-гнездо, едно дваесетина патенти сè на сè, ми објасни тој.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таа ги кажуваше секогаш истите нешта...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми се гади од законите на логиката според кои бесмислено е два пати од едно исто нешто да ми се гади, како што ми се гади, од сите исти нешта.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Доколку му забрани или го успорува влезот на Светиот ветар, во неговиот ум ќе владее темнината: тогаш како на пустинскиот рамен песок, ишаран од ветарот на пустината, во неговиот ум, секогаш ќе се повторуваат истите нешта, врз површинското платно на секојдневието.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)