Игор Лозински патуваше во вечноста на татковите книги. Стигна и до источните ракописи.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И тој придојден, до земањето државјанство се плеткаше во политиката и емигрантската организација, но беше среќен кога се ослободи од неа, за конечно да се определи за старите заборавени источни ракописи, да ги толкува нивните тајни, да трага по нивните клучеви.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)